☀️أَلسَّلٰامُ عَلَیکَ یٰا عَلی اِبنِ موسَی أَلرّضٰآ أَلمُرتَضٰی (ع)☀️
شعر خوانی مرحوم آقاسی (می خوام برم امام رضا)
✨✨✨✨✨✨✨✨✨
آرزوی وصل تو آتش به جانم ریخته
درد دل با تو سخن ها بر زبانم ریخته
بند می آید زبانم تا به صحنت میرسم
گویا ظرف عسل روی زبانم ریخته
قاسم نعمتی
عکس :آرشیو فرمانداری
********
عکس :آرشیو فرمانداری
********
چقدر زود میگذره .انگار قبلنها این طورنبود.شاید چون بچه بودیم و دنیا در نظرمان بزرگ بود.ولی حالا...
انگار همین دیروز (مرداد 95) بود که فراخوان جذب نیرو برای سرشماری رو تو یکی از کانالهای تلگرام دیدم و ثبت نام کردم .تو اولین روز کاری که تو سالن اجتماعات فرمانداری جمع شدیم و همون اول کار سرود جمهوری اسلامی ایران رو خوندیم ، چه غروری ما رو گرفت .
عکس: مهدی آذرخش
**********
ساعت 6 یه شب پاییزی بود .هوا خیلی سوز داشت .دستهام از کرختی دیگه نا نداشت .زنگ واحد اول رو زدم .
- بله؟ (صدای آیفون به شدت نویز داشت و خرخر می کرد طوری که صدای فرد بسیار ضعیف و نامفهوم بود)
_ سلام مامور سرشماری هستم .اینترنتی ثبت نام کردین؟
- بله الان میام جلوی در .
با خودم فکر کردم که بهتره زنگ واحد دو رو هم بزنم شاید اونا هم کد آماری داشته باشند و نیازی به انجام مصاحبه نباشه . و اگه نداشته باشند هم باز بهتره جلوتر خبر بدم که زودتر آماده کنند . زنگ زدم .
- بله؟
_ سلام مامور سرشماری هستم شما اینترنتی سرشماری رو انجام دادین ؟
- نمیدونم شاید شوهرم انجام داده باشه.
_ میشه ازشون سوال کنین ببین که انجام دادند یا نه ؟
_ شوهرم پایینه .
- بی زحمت یه تماس بگیرین بگین بیان جلوی در و اگه ثبت نام نکردند مدارکتون رو هم بیارند .
_ باشه .
همین طور سرم تو تبلت بود و داشتم فایلشون رو از حالت خانوار غائب به حالت انجام مصاحبه تغییر می دادم که صدای خرخر و نویزدار آیفون بلند شد .
انگار کسی آیفون رو برداشت تا چیزی بگه . تیز شدم و به آیفون نگاه کردم . ولی کسی حرفی نزد . سرم رو پایین انداختم و کارم رو ادامه دادم .
بعد از چند ثانیه انگار کسی در گوشم با صدای نفس مانند ( بدون آوا ) گفت :
- بله ! کار داری ؟
سرم رو بلند کردم و اطراف رو نگاه کردم .کسی نبود . انگار صدا از تو آیفون بود . اول فکر کردم بچه ای از اون خونه اومده پای آیفون و داره شیطنت می کنه .
تو این مدت این اتفاق خیلی افتاده بود و تقریبا عادی بود برام .اما امشب انقدر هوا سرد بود که من حوصله شوخی و گفتگوی کودکانه ، و انرژی برای مکالمه اضافی رو نداشتم .توجهی نکردم .اما باز تکرار کرد .
_ بله کاری داری؟ چکار داری ؟
بعد از چند بار تکرار یهو خشکم زد .صدای بچه نبود . انگار یه آدم بزرگسال بود . کم کم رخوت، پاهام رو هم گرفت ولی این بار نه از سرما که از ترس بود .
عکس :ناشناس
**********
هر چه می گفتم مادر جان من که کاره ای نیستم .من فقط مامورم و معذور ، قبول نمی کرد .
می گفت باز شما به آنها وصلید بهشان بگویید شما را به حق صاحب این ماه و سر بریده اش به داد ما برسید .با چشم گریان از من خواست تا به گوش مسئولین برسانم که اوضاعش خراب است .خانه اش دارد از دست می رود . بی سرپرست است و ...
ای کاش دستم به جایی بند بود و کاری برایش می کردم .
ای کاش دستم به جایی بند بود تا برای نوجوانی که عمری را، بدون سایه پدر و مادر معتادش ، با خانواده مادریش سپری کرده بود کاری می کردم .
ای کاش دستم به جایی بند بود تا برای مرد نگهبانی که 5 جوان بیکاردر خانه داشت کاری می کردم.
ای کاش دستم به جایی بند بود تا برای پدر و دختری که با اسباب منزلشان مهمان دائمی خانه عمو شده بودند کاری می کردم ...
عجب روزگاری شده است که گربه های محل حالی برای تنازع ، برای بقای خودشان را هم ندارند .
آنها هم برای یک تکه آشغال گوشت از آدمها گدایی می کنند ...
عکس :آرشیو فرمانداری
**********
اولین خونه ای که درش رو زدم ظاهرا محل سکونت نبود .خیاطی مردانه دوز بود که خیاطش پیرمرد مریضی بود
که به قول زنش بیمار بود و توانایی کار نداشت .زن مصرانه می گفت که اینجا خونمونه
و ما از در کوچه پشتی رفت و امد می کنیم و فقط به خاطر شوهرم قسمتی از اون رو جدا کردیم
که خرج خونه رو در بیاره که حالا مبتلا به سرطان پوست شده ...
من به یاد روزهای اخر عمر پدر بزرگم افتادم که چقدر درداور بود و بهمون سخت گذشت .
در آغاز کار و اول صبح ، عجب خبر تلخی بود . اصلا انگار روز من نبود .
با اینکه چند وقتیه که سعی می کنم مثبت اندیش باشم و در برابر اتفاقات ناگوار خونسرد باشم
ولی گاهی بدجور امپرم بالا میره . مثلا همین خواب موندن اولین روز کاری یعنی چی ؟ اخه چرا؟
یا گیر دادن انتظامات جلوی درب ماشین رو و اصرار برای اینکه تو برگردی واز در نفرگذر وارد شی و بیای درست از جلوی چشمش و از همون مسیر راهت رو ادامه بدی ...
یا اینکه بفهمی تبلتت که وسیله کارته ، یک چهارم بیشتر شارژ نداره و تو هم کابل USB پاور بانکت رو نیاوردی ...
یا اینکه بری سر حوزه ات و نقشه بلوکت اونی نباشه که روز قبلش چک کردی و مطمئن شدی
و بعد از کلی گز کردن و تلف شدن وقتت اخرش مجبور شی که منتظر بمونی تا کارشناس گروهت بیاد ...
و یا اینکه بعد از دوساعت که بالاخره تونستی با کابل همگروهیت تبلتت رو شارژ کنی ، زنگ بزنه و بخواد که کابل رو بهش برسونی و تو حتی ندونی که خودت کجایی ؟ چه برسه به اون. که تازه این وسط کارشناس گروهت هم پیام داده باشه که سر حوزه هاتون باشین که ناظر داره میاد...
حالا این وسط بماند که سر این تلفن بازی ها قلم تبلت و تلفن همراهت شیرجه بزنند تو جوب آب و تو جلوی دو خانم پاسخگو دست و پا چلفتی جلوه کنی ...
اماده نبودن مدارک بقیه خونه ها و معطلی 40 پنجاه دقیقه ای و مشکل غیر قابل بیان دیگه
و تموم شدن دوباره شارژ تبلتت و ناقص موندن اطلاعات یکی از خانواده ها و ...
فکر کنم تمام اتفاقات بدی که احتمال داشت تو این دوره یک ماهه از کار ، برام پیش بیاد ، همش تو روز اول افتاد .
حالا من خسته و بی رمق رسیدم ته کوچه و به آخر کار . آخر کاری که همون اول کارم بود .
می خواستم در اخرین خونه رو بزنم که یهو پیر زن و شوهرش پیچیدند توی کوچه.
همون پیر زن بود .با شوهرش از بیمارستان می اومدند.پیر زن با تمام خستگیش با روی گشاده جواب سوالهام رو داد و کار من به اولش رسید .
**********
می نویسم از کسی که هرگز نبوده است .
کسی که در تلاطم زندگی همواره بر بادبانهای شکسته ام دمیده است .
لحظه های شیرین بازی های کودکی و
پوچ انگاری های دوران نوجوانی را همواره ، همراه من بوده ...
روزگاران دور را تداعی گر است .
کسی که با بودنش ، نداشتن را به چالش می کشد .
دلگرمی شبهای سرد زمستان من است و نسیم خنک سحرهای تابستانم.
امید لحظات از خود گسستنم می شود و گره می زند بند ناامیدی هایم را .
دلخوشم می کند به روزگارانی که خوشایند من است .
می نویسم از خودم ...
**********
بار می بندم به کوچ و می روم
همره پاییز به رویاهای دور
می روم جایی به دور از شهرها و رنجها.
می روم آنجا که بوی هیزم و باران و خاک
بی دل و بیچاره و مستم کند . . .
**********
اینجا ایران است
به افق محرم نزدیک میشویم
بو کن!
بوی پیراهـن مشکی
بوی فریاد یاحسین
دیگر نزدیک است
فریاد بزنیم
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد
آغاز محرم بر عاشقان حسینی تسلیت 🏴
**********
سالروز میلادم گذشت .متفاوت از سالهای پیش .
برخلاف پارسال ، امسال خیلی هم شلوغ نشد .
شاید چون خودم نخواستم .
حوصله نداشتم؟اهمیتی نداشت؟سرم شلوغ بود ؟و...
نمی دونم.
چقدر زود به اینجا رسیدم . به این سن .
و چقدر این بزرگ شدن برام ملموسه، این رشد کردن ، این کامل شدن.
چقدر عاقل شدم؟ رو نمیدونم
ولی از این نگاهی که به دنیا دارم ، راضی ام .
و خدا رو شاکرم به خاطر این رضایت .
با اینکه دغدغه هام زیاده ولی وقتی پای میز مذاکره با خدا میشینم همشون بی ارزش میشند .
آرزویی نکردم.
تولدم مبارک :))
**********
آن روز که به عقد دنیا درآمدم
نسیم شعری سرود
و درخت
به احترام این پیوند
برگ زردی از سر برداشت .
و من عاشقانه ، سبز شدم
در میان برگ های زرد...
و نمی دانستم که تاوان این پائیززادگی
دلبستگی ست ...
